Van hot naar her
Waar de hot en respectievelijk her dan wel wezen mogen is niet zo van belang, daarom zullen er wel nonsens woorden voor gebruikt zijn.
Ze zijn er wel, en nodig, maar niet kernachtig.
Dus ik loop.
Van de boot naar de boot in dit geval.
Een aantal weken geleden heb ik het werk hier afgesloten en sindsdien ben ik aan het bijkomen, meestal lopend.
Lopen hier is best te doen, de omgeving is voor Nederlandse begrippen bergachtig en voor wereldwijde begrippen zeeachtig, heerlijk.
Al lopend ontdooi ik mijn hart door genegeerde gevoelens en emoties binnen te laten en ze hierdoor
uit een groeiende verdrukking te halen, opgepropt ergens tussen mijn hart en mijn longen. Geen relaxed proces maar ik adem er wel makkelijker door.
Ik loop hier graag en als de zon zich laat zien en voelen helemaal. Met geen muziek en een eindeloze gedachtestroom geniet ik van de Griekse omgeving.
Alles is een beetje of heel erg onaf en verteld de voorbijganger: "jazeker kan het mooier. Maar dit werkt prima en als straks de zon komt, geeft er geen mens meer om"
Klerezooi
De zon schijnt en plastic zakje dwarrelt idyllisch voorbij om neer te strijken in de helderblauwe zee waar het zal bijdragen aan de plastic soep.
Ik kijk om me heen en verbaas me weer eens over de grote hoeveelheid kleding die hier overal in het wild te vinden is, schoenen zonder wederhelft, T-shirts,
broeken en ondergoed. Zelden versleten en vaak gloednieuw. Ideaal, mijn voorraad begint op te raken. Ik krijg de wasmachine niet meer fatsoenlijk vol en
ik ben geen fan van halve wasjes draaien. Alsof het voor mij is neergelegd vind ik eerst een rugzak en vervolgens twee paar warme sokken, handschoenen,
een lange én een korte broek, een koptelefoon neem ik ook maar mee, benieuwd of dat ding nog werkt na zijn tijd aan het water.
Meer heb ik niet nodig maar ik "browse" nog wat om te zien of er wat tussen ligt wat ik leuker vind dan ik al heb, dan ruil ik dat nog snel even.
Mooiere kleding vind ik niet maar ik zie wel een stuk of wat opgepompte binnenbanden (ter grootte van een kruiwagenwiel), een kap voor een buitenboordmotor
en een eindje verderop zwemvesten en een lek gestoken rubberboot.
Er is hier zoveel kleding omdat vluchten een handbagage toestand is, niet te doen met een rolkoffer. Dus mensen komen hier met te weinig kleding en NGO's
reageren hier op door hen kleding te geven. Goed systeem, lekker duidelijk maar geen verklaring voor kleding in het wild.
Wanneer je geen enkele vastigheid hebt. Wanneer je de mogelijkheid wordt ontnomen je in je eigen levensbehoeften te voorzien. Wanneer je maanden
of jaren in onzekerheid zit. Wanneer je afhankelijk wordt gemaakt van een systeem dat je minder en minder vertrouwd. Wanneer je niet weet waar je volgende
broek vandaan komt. En wanneer een lappendeken aan NGO's je hier en daar van kleding voorzien. Dan zorg je er wel voor dat je alle kleding verzameld die je krijgen kan.
Dit is logisch, menselijk, te vergelijken met de wc-papier chaos in het begin van ons corona avontuur.
En te veel kleding in een chaos omgeving is veel kleding in het wild.
Komt nog bij dat er wel eens iets of iemand uit een boot valt. Of een boot zinkt. Of mensen hebben het eiland bereikt en moeten als de sodemieter zorgen dat ze
van het strand af komen. Om contact te maken met NGO's of het kamp voordat ze door de politie opgepakt en teruggestuurd worden.
Gratis shoppen op een zonnig strand in Griekenland krijgt een ietwat wrange bijsmaak als de kleding eigendom is geweest van iemand die in het ergste
geval verdronken en in het beste geval gevlucht is.
Ik loop terug.
De zon schijnt en ik vis een plastic zakje uit de zee, nat en koud is het idyllische er wel af.
En dan
En nu ben ik even terug om te genieten van de intense wolkenpartijen, bepaalde mensen en een mate van rust. Het plan is om op een zeker moment naar Griekenland terug te gaan, dan naar Athene. Daarover later meer.
Gebed is altijd welkom.
Hartelijke groet,
Nick
Comentários