Ik ben hier graag, heel graag. Er is geen plek waar ik op dit moment liever zou zijn. Op de slechtste plek die ik ken, een plek met de minste realistische hoop. Een oncomfortabele plek, een plek waar zelfontplooiing meer een droom is dan iets anders. Een plek waar, als je snel tevreden bent, met geen mogelijkheid tevreden te zijn valt. Een plek waar onrecht en onverschilligheid je letterlijk recht in het gezicht staren, zo’n 14 duizend ogen sterk.
Waarom ben ik hier zo graag?
Een goeie vraag
Het nieuwe kamp staat (soort van) en het leven is enigszins genormaliseerd. Routine en systemen zijn weer zaken waar je tot op zekere hoogte vanuit mag gaan. De vraag: “is dit kamp nu beter of slechter dan Moria” is er één die ons gesteld wordt en die we onszelf zo af en toe stellen. Goeie vraag wel. Moeilijke vraag wel want wat streep je tegen elkaar weg? Een isobox was beter dan een tent, een structure was slechter dan een tent, douches waren beter dan geen douches, plekken waar de politie niet komt was slechter dan de opzet nu waardoor de politie wel overal en 24/7 komen kan. De secties als veilige zone waren toen beter, sport, spel en lessen die aangeboden worden zijn nu beter. Kortom, je komt er niet uit. Scheelt nogal dat we er ook niet uit hoeven komen, deze vraag te beantwoorden staat gelijk aan het beantwoorden van de vraag of je op dit moment onder veertig liter stront meer of minder ligt dan vorige maand, zolang je nog onder de stront zit doet de hoeveelheid er niet zo toe.
Begrip
Er is een hoop om je over te frustreren in dit nieuwe kamp en net zoveel om pisnijdig van te worden, politieke spelletjes worden gespeeld over de ruggen van de mensen die juist door de organisaties die de spelletjes spelen geholpen zouden moeten worden. Deze spelletjes zijn complex en moeten zolang je er het fijne niet weet met fluwelen handschoentjes aangeraakt worden omdat er meer te breken valt dan je lief is. Wij moeten immers samenwerken met de spelleiders. Om deze reden houdt ik het er maar bij dat ik veel dingen niet begrijp, ik heb een lijstje voor u gemaakt:
1. Ik begrijp niet dat de UNHRC geen toegang heeft tot beter tenten, tenten die ze nu geleverd hebben waaien stuk, haken en ogen scheuren af bij de palen en trekken de binnen en buitentent van elkaar waardoor de tent bij volgende windvlagen nog verder uit elkaar waait. Onhandig.
2. Ik begrijp niet dat de zeilen die de tent waterdichter moeten maken bestaan uit twee delen die in het midden met touw aan elkaar geregen moeten worden waardoor je altijd een kier houdt waar water naar binnen kan. Bovendien bestaan de afzonderlijke zijlen uit twee aan elkaar gelijmde delen die door wind en strakke spanning nu beginnen te scheuren dus als je het laat zoals het is zit je met vier delen en drie kieren een tent waterdichter te houden. Ze worden steeds minder waterdicht. En ze staan er nog niet eens zo lang.
3. Ik begrijp niet dat de palletvloeren die onder elke tent gelegd moesten worden alleen door een UNHCR team gelegd mochten worden, we hebben hulp aangeboden maar dat is afgewezen, we hadden zo klaar kunnen zijn maar nu heeft het met een snelheid van twintig tenten per dag een eeuwigheid geduurd.
4. Ik begrijp niet dat het elektriciteitsnet van begin af aan de vraag niet heeft aangekund.
5. Ik begrijp niet dat de samenwerking tussen de kampleiding en de NGO’s zo moeizaam verloopt, wij leveren gratis werk ter verbetering van alles en doen een hoop werk wat ze zonder ons zelf hadden moeten doen. Best handig voor hun en wij doen het graag. Waarom vinden ze ons dan niet liever?
6. Door druk uit Europa als reactie op de brand in Moria is het proces van interview en statustoewijzing hier op Lesbos enorm versneld, super! Ik begrijp alleen niet waarom de processen die volgen in onder andere Athene niet aangepast zijn waardoor het hele probleem niet in het minst opgelost en hooguit verplaatst is.
Om maar een paar dingen te noemen.
Maar waarom ben ik hier zo graag?
Gebed is altijd welkom.
Hartelijke groet,
Nick