It's a lot.

Ik heb geen flauw idee wat te schrijven. Ben nu 3 week op Lesbos, 2 week quarantaine en de eerste werkweek in het kamp zitten er op. Hoe kan ik in vredesnaam een beeld schetsen van het leven hier en vooral in het kamp wetende dat ik nooit recht kan doen aan de situatie en op geen enkele manier woorden op papier kan zetten die zullen overbrengen hoe het echt is.

Moet ik vertellen van 16000 mensen in en om een kamp dat ingericht is voor 3000? Moet ik erbij vertellen dat Moria geen vluchtelingenkamp is maar een doorvoerkamp, gebouwd om mensen voor een paar dagen op te vangen, te interviewen en op basis daarvan door te sturen naar waar dan ook? Dat dit betekend dat het kamp veel faciliteiten mist die in een vluchtelingenkamp wel aanwezig zouden zijn?

Moet ik zeggen dat mensen hier makkelijk 8 maanden en vaak nog langer zitten te wachten op dit interview met de Griekse overheid? Dat ze dus al die tijd in onzekerheid zitten en dat om bureaucratische redenen die datum zo vast staat als een olijfboom zonder wortels?

Moet ik vertellen dat de beste plek om te wonen een derde van een soort wooncontainter is, per familie, met een airco die werkt? Dat de meeste airco’s niet werken? Dat moeders met kinderen in alle leeftijden het moeten zien uit te houden in deze containers onder de brandende Griekse zon? Dat als je pech hebt buiten het kamp in een van pallets en zeil gebouwde ‘structure’ het zelf maar moet zien te redden, dat in deze “jungle” geen faciliteiten zijn, dat je daarvoor het kamp zelf in moet, dat daar ‘s nachts mensen rondlopen met messen, er gevochten wordt en vrouwen niet naar buiten kunnen omdat ze er donder op kunnen zeggen verkracht te worden?

Moet ik zeggen dat ondanks deze intens waardeloze situatie de mensen in het kamp verbazingwekkend opgewekt kunnen zijn, gastvrij tot het uiterste en dankbaar voor de kleinste zegening? Dat deze mensen met minimale middelen beter eten kunnen maken dan je je voor kan stellen en dit verkopen voor een euro of 50 cent en je dus bijna beter kan eten in het kamp dan het zelf te maken?

Moet ik dan verder nog vertellen dat de Grieken hier op Lesbos de vluchtelingen 5 jaar geleden met open armen hebben ontvangen maar dat inmiddels de maat vol is? Dat ze leven van toerisme maar de toeristen wegblijven terwijl het toeristische noorden praktisch geen vluchtelingen heeft? En dat het dus een vet goed idee is op vakantie te komen op Lesbos, helemaal omdat het een prachtig eiland is?

Zou ik daarmee een redelijk beeld schetsen van de situatie hier? Komt het over zoals ik bedoeld heb? Schetst dit het beeld van rauwe liefde, blijdschap, verdriet en wanhoop die hier bijna tastbaar aanwezig is?

Ik weet het niet.

Volgende keer: werk in het kamp.

Ps. Hoe gaat het met mij?

Zonder een greintje zin ben ik deze kant op gegaan, ik ging alleen omdat het me een goed idee leek. Dit is vanaf het moment dat we in Athene zaten te wachten op het vliegtuig naar Lesbos drastisch omgeslagen, de groep is geweldig en de quarantaine goed tot zeer goed te doen. Het eiland is prachtig en daar is goed van te genieten. Werk in het kamp is een hoop, warm, smerig en goed te doen, dankbaar werk vooral. De mensen daar zijn geweldig. Ik ben blij hier te zijn.