In een stad met zes miljoen mensen
woont een ongetelde hoeveelheid mensen in beklagenswaardige toestand. Vluchtelingen, Grieken en zovoorts. Bij gebrek aan steun door de gevestigde autoriteiten blijven zij (soms letterlijk) verloren aan de kant van de weg liggen. Als vuilnis tijdens een Rova-staking.
Frustraties over het mislukken van een systeem aan de Kant gooiend zijn hopen mensen zich gaan verenigen tot organisaties om de verloren mensen te zoeken.
En ik mag meedoen.
Om de hoogte, de breedte, de lengte en de diepte van het werk te doorgronden word ik in dit begin eerst alle kanten opgestuurd.
Met een Zwolse vrijwilliger (in eigen stad nooit tegengekomen) rijden we het chaotische maar vriendelijke verkeer van Athene in met luiers en andersoortige hygiëneproducten naar een organisatie die deze verder verspreidt.
Later rijden we elektrische kachels en een babybedje naar, en ventilatoren en bedden van appartementen waar volgens mij vluchtelingen gehuisvest zijn. Vrouwen en (op basis van het bedje) kinderen.
Ergens anders heeft een vriendelijke mevrouw in een babybadwaardige pan een enorme hoeveelheid kikkererwtenprut (ruikt erg lekker) gemaakt die we in bakjes pakken en een uur later uitdelen aan een verslaafd deeltje van de bevolking. Ik kan hier van deze mensen slecht een omschrijving maken.
"Stervend" is het enige woord dat in me opkomt.
En Dan is er een man, die al acht jaar drie keer per week zeventig broodjes uitdeelt aan daklozen in een specifiek deel van Athene. In de straten en dwarsstraten van het toeristische monastiraki, talloze bars en cafés en de Areopagus (je weet wel, Paulus' chillplek) loopt hij steeds hetzelfde rondje. Zodat hij de mensen kent en hun nood leert. En wij helpen, smeren broodjes en zetten thee. Achter hem aan lopend vertelt hij over de be- en mishandeling van de dakloze (vluchtelingen) door de Griekse overheid. Op onze vraag hoe hij dit al zo lang volhoud, beweegt hij zijn hand naar zijn gezicht en tovert er een glimlach op "because of the smiles when I hand them some bread" en "because the bible says: "do not tire of doing good" (galaten 6:9)
Een gewone man, leraar en coach en vastgoedmeneer.
Dan is er nog het pakhuiswerk, voedsel, kleding en hygiëneproducten op pallets. Veel pallets. Veel spul. Komt van hot en moet naar her. Moet geteld. Moet gesorteerd. Waar hoeveel precies naar toe gaat en hoe we in vredesnaam van die enorme berg goederen afkomen ga ik komende tijd leren.
En ook waarom we hier in Athene toch zo hard bezig zijn dat pakhuis leeg te maken en ze in Nederland (volgens mij) vooral hun best doen hem weer vol te stouwen. Leuke organisatie CRR, maar ik vraag me af of we allemaal op 1 lijn zitten.
Ik ga er achter komen.
Hartelijke groet vanuit Athene.
Nick
Mocht je tijd of geld over hebben en je weet niet waar je er mee heen moet, laat maar horen. Ik weet nog wel wat.
En
Gebed is altijd Welkom
Comments